Η μουσικη; απ όλα... αλλά όπως και να το κάνουμε το ροκ σκίζει! Είμαστε και κάποιας ηλικίας.... αλλά εδώ που είμαστε δεν παίζει ρόλο. Ρολο παίζει η διασκέδαση και μόνο! Τίποτε άλλο!
Λικνιζομαστε όλοι στο χορό! Να μιλήσεις σχεδόν αδύνατο αλλά πολλές φορές φορές απαραίτητο καθώς θα πρέπει εκτός από το να δείξεις ότι είσαι εδώ παρών και δραστήριος χρειάζεται να τονίσεις τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά σου! Στη ουσία αυτά που τονίζεις είναι μια μπυροκοιλια από δω έως το άπειρο... αλλά δε σε νοιάζει!
Σε νοιάζει μόνο ο ή η απέναντι που προσπαθείς να κερδίσεις ένα χαμόγελο μια ματιά ένα σημάδι πως κάποιος σου δίνει σημασία...
Και χορεύεις και ξεσπας! Και πορωνεσαι! Πως γράφεται άραγε η λέξη σωστα; .... είναι και η βότκα που δε βοηθάει αλλά δε με νοιάζει... απλά γράφω για να περιγράφω... αλλά δεν μπορώ να αδιαφορισω και για ότι γίνεται γύρω μου ... θα πρεπε; δεν ξέρω το ψάχνω... ψάχνω τα πατήματα...έτσι ειnαι οι ανθρώπινες σχέσεις...
Πατήματα που οδηγούν σε καταστάσεις χειμαρρωδεις περιπετειωδεις ανούσιες η και καταστροφικες...αλλά δεν μπορείς χωρίς πατήματα... αν δεν κινηθείς δεν κερδίζεις εμπειρία...
Και η εμπειρία είναι να κάνεις την κινηση να προσπαθήσεις να κηνυγησεις να σε κυνηγήσουν και να νικήσεις η να φας μια ξεγυρισμενη χυλόπιτα...
Αλλά και πάλι συνεχίζεις αναπνέεις το τσιγάρο που δε θέλεις τη μυρωδιά του ιδρώτα του ποτού της χαράς ακόμα και της λύπης και ζεις... συγνώμη τώρα συνεχίζω χορό!
Στο τέλος όμως τελικά τι μενει; Μίλησες; γνωρισες; επαιξες; είναι τα ερωτήματα που σε βασανίζουν. Ενώ δε θα πρεπε. Είναι το κολημα στο παλιό είναι ο φόβος για το καινούριο. Είναι το πάτημα του θάρρος και το περπάτημα σε ένα νέο κόσμο που δεν τον ξέρεις η δε θα θελες να τον ξέρεις...
Και γιατί να μιλήσεις αν δε θες να μιλησεις; ενώ... θες να μιλήσεις... Και γιατί να γνωρίσεις με το ζόρι;
Το ταξί τα απορροφά όλα... ξεκινώντας την εάν μέρα...
Φευγουμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου