Άνθρωποι απ όλες τις φυλές μπαινοβγαινουν από τον έλεγχο των εισιτηρίων αγχωμένος να πάνε η να έρθουν να φτάσουν γρήγορα στον προορισμό τους.
Τα μάτια τους αν τα κοιτάξεις προσεχτικά δύσκολα θα σου δώσουν την αίσθηση της ξεγνοιασιάς ιδιαιτέρως αν πρόκειται για ώρα αιχμής.
Έρχεται το τραίνο και βιαστικά αυτοί που είναι να επιβιβάστηκε θα πρέπει να μπουν μέσα πάρει θυσία όσο γεμάτο και να είναι το βαγόνι όσο και να εκτοξεύονται απειλές από αυτούς που είναι ήδη μέσα ότι δε θα χωρέσουν και να πάνε αλλού.
Αλλά και αυτοί που βγαίνουν έχοντας φτάσει στον ενδιάμεσο η στον κύριο προορισμό τους δεν ανακουφιζονται που επιτευχθεί ο στόχος τους.
Οι πρώτοι γιατί θα πρέπει από δω και πέρα να πάρουν ταξί άλλο μέσο συγκοινωνίας για να πάνε με τα πόδια ενώ οι άλλοι γιατί συνειδητοποιουν ότι ξαναρχίζει μια μέρα δουλειάς και υποχρεωσης. Πότε είχε τελειωσει;
Το πιο αξιοπρόσεκτο βέβαια είναι η επικύρωση των εισιτηρίων καθώς δεν έχουν όλοι τη δυνατότητα ακόμα κι αυτο το αντίτιμο του τραινου να πληρώσουν οπότε όταν φτάνει η ώρα να βρεθούν μπροστά στο ψυχρό μηχάνημα επικύρωσης υπάρχουν επιλογές όπως : 1. Το χουμε ακυρώνουμε προχωράμε
2. Δεν το χουμε περιμένει να περάσει κάποιος άλλος και μεις μαζί τους κοινωνική αλληλεγγύη χωρίς ερώτηση
3. Μας καταλαβαίνουν πως έχουμε προβλημα και μας βοηθάνε επί τούτου προτρεποντας μας να περάσουμε μαζί τους η χτυπάνε το εισιτήριο λη κάρτα τους για να περάσουμε μόνο εμείς...
4. Υπάρχουν κι αυτοί που ξαφνιαζονται καθώς το υπόλοιπο της κάρτας τους δεν επαρκει" και κοιτάζουν απεγνωσμένα τριγύρω γιατί δεν είναι απαραίτητα άνθρωποι που δεν έχουν η που δεν θέλουν να έχουν
5. Υπάρχουν κι αυτοί που ευσυνείδητα δεν πληρώνουν δεν ακυρώνουν απλά χρησιμοποιούν όλους τους παραπάνω τρόπους για να το εκμεταλευτουν να κινηθούν
Και υπάρχουμε και μεις οι απλοί θεατές έξω από το σταθμό... να παρακολουθούμε τις ξεχωριστές περιπτώσεις, την είσοδο και την έξοδο στη μυρμηγκοφωλια... των ανθρώπων...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου