Επιταφιος

18 Απριλίου 2025. Έξω από την Αγία Αναστασία στον Περισσο. Περιμένουμε να αρχίσει η περιφορά του Επιταφιου. Είναι ακόμα νωρίς αλλά το Αι γενναιαι  πασαι ήδη ακούγεται... Πόσες μνήμες με γεμίζει... Από διαφορετικα "χρονολογια" και διάφορες εποχές. Είτε όταν ζούσα το μακρινό 1980 είτε όταν ζούσα πριν από διάφορα προσωπικά συμβάντα στη ζωή μου. Το κύριο μέρος όμως τελικά είναι ο Περισσός.  Η περιοχή των προσφύγων.  Ο τόπος που κάποτε ορίστηκε να φιλοξενήσει ταλαιπωρους ανθρώπους από τα πάλαι ποτέ δικά μας μερη για να ξαναφτιάξεις τη μητέρα Ελλάδα....
Ο κόσμος πολύς. Έχει γεμίσει τον περιβαλλοντα χώρο. Νέοι γέροι και παιδιά μαζί περιμένουν να βγει ο ανθοστολισμενος επιταφιος να τον ακολουθησουν στη διαδρομή από καιρός την Εκκλησιά.  Την Εκκλησιά που κάποτε πάντρεψε τους γονείς μου και φιλοξένησε στο χώρο της και στην αυλή της τα παιδιά ....
Άλλες φορές οι επιτάφιοι κάνουν τις δικές τους διαδρομές άλλες φορές συναντιουνται είτε με του Αγίου Ευσταθίου είτε με του Αγίου Στεφάνου. Εκεί, Σινωπης και Αιμιλιανου Γρεβενών.
Σε μια μυσταγωγία που κάνει ένα πλήθος πιστών να ακολουθησουν είτε για να αουγκραστουν τα λόγια της Μεγάλης Παρασκευής είτε ακόμα και να συναντιουνται με τους φίλους τους γείτονες και τις παρεες της οποίες πιθανόν να είχαν καιρό να συναντηθούν.  Δεν είναι έλλειψη σεβασμού αυτό.  Είναι μέσα στην ημέρα. Υπάρχει η θλίψη υπάρχει ο πόνος ότι ο Χριστός θα οδηγηθεί στον τάφο αλλά υπάρχει και η ελπίδα η προσμονή για την Ανάσταση.  Και την προσμονή την έχουν οι άνθρωποι όσο και την ελπίδα. Και οι άνθρωποι μιλάνε συζητούν σχολιάζουν αγαπούν μισούν κρίνουν όλα γύρω από τον επιταφιο...
Ειναι εκεί που τους ενώνει...
Υπαρχουν και αυτοί που θέλουν να τρομάζουν τον κόσμο και να ρίξουν τα βεγγαλικά τους πριν από την Ανάσταση.
Τα κεριά έχουν ανάψει. Οι μικροπωλητές προσπαθούν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη μας και να μας κάνουν να αγοράσουμε το δικό τους κερί τη δικιά τους λαμπάδα. Υπάρχουν κι οι μπαλωναδες που θέλουν να πείσουν τους παππούδες πως τώρα είναι η κατάλληλη ώρα να πάρουν δωράκι στο εγγόνι τους...
Οχλαγωγια έξω ψαλμωδία μέσα. Ο θόρυβος γίνεται μεγαλύτερος θέλοντας να σκεπάσει τον ήχο των ιερέων... πάλι να δικαιολογησω; ποιος είμαι εγώ που θα κρινω; ένας καλαμαρας είμαι που γράφω και περιγράφω...
Σε λίγο θα τον σηκώσουν στα τέσσερα και οι ιερείς θα βγουν εξω συνοδευόμενο από τα κοριτσάκια με άσπρα φορέματα... θα κατέβουν τα σκαλοπάτια... και θα στραφούν προς τη Λόρδου Βύρωνος ... ψαλμωδίες το αιγεναιαι πασαι λίγη ησυχία λίγος σεβασμός και μετά ακολουθούν και πάλι κουβέντα... αλλά όλοι μαζί. Παιζει κι αυτό ρόλο... Ας μας δίνει κι αυτό τη δύναμη που έχουμε ανάγκη... κι ας ακολουθούμε κι ας έχουμε κι άλλες σκεψεις... ακόμα κι αν δε νιώθουμε...

Ο Βασιλευς της Δόξης μόλις εισέρχεται στο Ναο
Καλή Ανάσταση!