Είδα κάποια στιγμή αυτή τη βδομάδα το έργο "Η κλέφτρα βιβλιων" ένα έργο που περιέγραφε μια συγκεκριμένη φάση- εικόνα του δευτέρου παγκόσμιου πολέμου εκεί που ο πόλεμος ήρθε κάποια στιγμή στο σπίτι εκείνου που τον ξεκίνησε...
Περιγράφει ένα κορίτσι του οποίου η μάνα επειδή ήταν κουδουνίστρα έπρεπε να δοθεί σε μια οικογένεια Γερμανών μαζί με τον αδερφό της σε μια μορφή αναγκαστικής υιοθεσίας.... Ο αδερφός της πέθανε και έμεινε μόνη της σε μια ξένη οικογένεια όπου τα συναισθήματα ήταν στην αρχή αντιφατικά μέχρι που κατάλαβε πως υπάρχει ανθρωπιά τόσο σ αυτη την οικογένεια όσο και στα πρόσωπα ενός φίλου και μιας πλούσιας κυρίας που ήταν η γυναίκα του δημάρχου.
Αν και Γερμανοί , δηλαδή αυτοί που αιματοκυλισαν τον κόσμο το μυαλό τους ήταν πως θα βοηθήσουν το συνάνθρωπο τους είτε ήταν Εβραίος είτε κομμουνιστής είτε κάτι διαφορετικό και με διαφορετικούς τρόπους πάντα έχοντας απέναντι της σκληροπυρηνικους φασίστες σε όλες τις ηλικίες....
Ο κόσμος εκείνη την εποχή μετά ένα "διαλλειμα" 20 χρόνων στο μεσοπολεμο αντί να καταλάβει πως να πάρει ένα ειρηνικό μονοπάτι και να βοηθήσει το συβανθρωπο του.
Το κραχ και η άφεση της Γερμανίας να οργανωθεί σχεδόν κάτω από τη μύτη και ουσιαστικά μπροστά στα μάτια όλου του σύγχρονου κόσμου βοήθησε την ανάπτυξη ακροδεξιών ομάδων και ενίσχυε το φασιστικό κόμμα στο να πάρει την κυριαρχία σε όλα τα κράτη που είχαν παράπονα με τη ζωή γεμάτη φτώχεια και εχθρότητα απέναντι στους μετανάστες τους Εβραίους και τους διαφορετικούς.
Τι αλλάζει στην εποχή μας; τίποτα. Αν προσέξει κάνεις το τι γίνεται τώρα τα πράγματα μπορείς να το πεις και χειρότερα!
Τι να πούμε.... Για την οικονομική κρίση των Λημαν μπραδερς το 2008 και ο επηρεασμος και της χώρας μας το 2012 και μετά να οδηγούνται σε αντίστοιχη κρίση οι υπερδυνάμεις της Γαλλίας και της Νέας Γερμανίας ενώ να εμφανίζεται ένας νέος κατακτητής από τη μια στο όνομα του Ρώσου τάχα να πολεμάει τους Φασίστες της Γερμανίας και ένας άλλος να θέλει να συνεργαστεί μαζί του για να τη μοιράσει και να πάρει στα χέρια του άλλες κυρίαρχες χώρες κλπ κλπ κλπ...
Ήδη κυβερνήσεις ακροδεξιάς υπάρχουν παντού και περιμένουμε κάποια στιγμή μια νύχτα των Κρυστάλλων να ρθει και να εγκατασταθεί στη ζωή μας.
Και ενώ δεν τη θέλει κανείς και ούτε τη νύχτα της ντροπής ούτε και την ακροδεξιά θα σε σπρώχνουν σιγά σιγά να ζεις με το συγκεκριμένο τρόπο τους και να κρύβεις τα πραγματικά σου αισθήματα... και να αναγκάζεσαι να κάνεις ότι σου λένε για να επιβιώσεις... προσέχοντας να "Μη συγκρατησουν το όνομα τους"
Σε καμία όμως χώρα πόλη γειτονιά οι απλοί άνθρωποι οι σκεπτόμενοι δε θέλουν τον πόλεμο την ακροδεξιά την ακροαριστερα και οτιδήποτε δημιουργεί 40000 νεκρούς στην Γάζα κι άλλους τόσους στην Ουκρανία... και σε όσα άλλα κράτη του κόσμου συνεχίζεται...
Και ο περιχαρής θάνατος όπως στην ταινία τριγυρνάει γύρω γύρω με το δρεπάνι του και περιμένει να θερίζει αυτά που σπέρνουν όλοι γύρω γύρω ο καθένας με το δικό του δίκιο. Αθώοι άνθρωποι αθώα παιδιά σκοτώνονται μαζί με τους πρωταγωνιστές που τους χρησιμοποιούν για ασπίδα η για στρατιώτες... κι όταν όλα αυτά γίνονται κάπου αλλού δηλαδή μακριά από τη χώρα που προκαλεί τον πόλεμο αντε όλα καλά... μονάχα η επιβίωση μένει το να φάμε για να ζήσουμε την επόμενη μέρα....
Παρ όλα αυτά ακόμα κι αυτή η οικογένεια αυτοί οι άνθρωποι που ενημερώνονται για το τι γίνεται στα άλλα κράτη ακόμα κι αν μένουν σε μια συνοικία με όνομα "Παραδεισος" όπως η Λιζελ και ο Ρούντι και οι οικογένειες τους υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να γίνει το λάθος.... και οι βόμβες να κατευθυνθούν και πανω από τα κεφάλια τους να χαροποιησουν ακόμα μια φορά το χάρο.... και να δημιουργήσουν θύματα παντού.Παντου! Χωρίς έλεος! Χωρίς χαρές! Χωρίς τίποτα που να εξαιρεί το ένα μέρος από το άλλο...
Και πάλι ανοικοδόμηση και πάλι συμφωνίες και πάλι υποσχέσεις και πάλι να ανέβουμε τη νέα σκάλα της ανάπτυξης. Δεν είναι να απορεί και να βαριέται κανεις;
Καλό βράδυ