Αιγαίο πέλαγος. .

Δεν είμαι τόσο σίγουρος αν είμαι ενθουσιώδης όσο ήμουν το πρωί και δεν μπορώ να πω πως και το πρωί ήμουν ενθουσιώδης.... Έχει φτάσει μια η ώρα και έχω πιάσει γνωριμία με τη φύση... την πραγματική φύση... βρίσκομαι μέσα στη μέση του Αιγίου πελάγους κάπου μετά τη Μύκονο προς Άγιο Κυρηκο... το κούνημα έχει γίνει πιο δυνατό. Η θάλασσα και ο αέρας δε χαμπαριαζουν αν εσύ θέλεις να ταξιδεύεις μακρινές αποστάσεις με πλοίο... θα σου δείξουν τα δόντια τους. Η θάλασσα από τη μια θα χρησιμοποιήσει το κύμα στο οποίο θα σκάσει το βαπόρι πάνω του και ο αέρας θα φροντίσει να φυσήξει όλο το νερό σε όλο το κατάστρωμα... ενώ εκείνη την ωρα που μπορεί να έχεις κλείσει τα μάτια σου με σκοπό να σε πάρει ο ύπνος το πιο πιθανό είναι να σε ... πάρει και να σε σηκώσει μεταφέροντας σε 10 σημαντικούς πόντους παραπέρα από κει που ήσουν σταθεροποιημενος κάτι που ανήκει στη φαντασία σου. Βλέπεις διάφορες φάτσες τριγύρω απ όλες τις φυλές. Σκοπός τους είναι κι αυτών να πάνε κάπου να περάσουν καλά... και ίσως προσπαθούν να κρύψουν με μεγάλη επιτυχία ως τα τώρα το υγρό πουωθα ήθελε ευχαρίστως να βγει προς τα έξω λόγω της ζαλάδας που σου προκαλεί η όλη η κατάσταση... και όμως όλο αυτό μπορεί να μην έχει σημασία μπορεί να είναι ένα μικρό διαλλειμμα από τις διακοπές σου που μόλις αρχίζουν.  Κι έτσι αρχίζεις να συγκρατεί διαφορά αλλά πράγματα που σου τραβάνε ουσιαστικοτερα την προσοχή....

Όπως... η Μαρία αυτή που κάθισε στο απέναντι τραπέζι από σένα όταν ήρθατε σχεδόν μαζί και πιάσατε τις ... καλύτερες θέσεις στο προστατευμενο κατάστρωμα.... Η όμορφη Μαρία θα κάτσει απεναντι και θα απαλύνει τη νύστα που σου ρχεται από τις μόλις δυόμισι ώρες ύπνο που μπορεί να έχεις κάνει... και τη στιγμή που θα επιθυμούσε να πιάσεις κουβέντα μαζί της μετά από σκέψη 2 ωρών έρχεται ο ας τον πούμε Στάθης όπου χωρίς καν να ρωτήσει κάθεται αυτός δίπλα στη Μαρία η οποία δεν αντιδρά καθόλου συνεχίζοντας τον ύπνο της ενώ σε 2 ώρες αργότερα θα μιλάνε μαζί ανταλλασσοντας πληροφορίες και φαγητά... με αποκορλυφωμα η ζάλη να τους έχει φέρει κοντά με σκυμμένο το κεφάλι πάνω στο τραπέζι να κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου η της ζαλης...

Είναι ας πούμε και η Τζούλια και η Ελένη που εκεί που κάθεσαι άνετα στο τραπέζι που έχεις πιάσε με τόσο κόπο και έχεις προσφέρει και στους δίπλα που κάθονται από τη δεξιά μεριά,  που έρχονται και απλά παρατάνε τα πράγματα τους πάνω στο τραπέζι χωρίς να πουν κι αυτές ένα συγνώμη απλά κάθονται και αρχίζουν τις κουβέντες και τα κουτσομπολιά της δουλειάς.... έτσι κι αλλιώς θα πιάσεις και συ κουβέντα αργότερα...

Είναι και κείνη η παρέα ή μεγάλη πιο κάτω που είναι προετοιμασμενη για Μύκονο και ετοιμάζεται με αστεία και πειράγματα... ειδικά όταν το καράβι κουνάει πολύ και τα νερά βρεθούν τα πάντα γύρω κραυγές "βοηθειας" ακούγονται για πλάκα για να σατυρισουν τη φάση να γελάσουν με τον στιγμιαίο κίνδυνο αφού υπαρχει(;) απόλυτη εμπιστοσύνη στο καράβι και τον καπετάνιο... 

Πάντα η αμφιβολία βοηθάει στις ανάποδες σκέψεις...

Και είναι κι ο Ρίκο... Ο οποίος έχει έρθει με την παρέα του το Γιώργο με το φίλο του το Γιάννη και τη μικρή του σκυλίτσα.. Ο Ρίκο το πρώην αδεσποτακι όπου βρήκε στέγη και αγάπη στο φίλο του το Γιώργο. Ο Ρίκο που σε κοιτάζει στα μάτια... αναζητώντας επαφή και σου γλύφει τα ποδάρια μήπως και του δώσεις από κείνη την κοτοπιτα που του βασανίζει τα ρουθούνια τόση ώρα... Ο Ρίκο που προσπαθεί να καταλαβειβαπο που έρχεται όλο αυτό το νερό που πέφτει από τα προστατευτικα παραπετασματα του πλοίου καθώς το κύμα σκάει πάνω σ αυτά και απλώνεται σ όλο το χώρο.... Ο Ρίκο που μάλλον καταλαβαίνει πως ... δε νιώθεις και πάρα πολύ καλά... και εισαι όλη την ώρα κοντά σου... αλλά δεν κάνει καθόλου φασαρία όσο εκεινο το μαύρο μικρότερης ηλικίας κουτάβι που γαυγίζει χωρίς λόγο...

Όλα αυτά σε απορροφούν και σε κάνουν τελικά να προσανατολιζεσαι προς τον ένα και μοναδικό στόχο κι αυτός είναι το ταξίδι... και ο προορισμός να περάσεις καλά...ακόμα κι αν διστάζεις να φας το κομμάτι αυτής της κοτοπιτας γιατί φοβάσαι το αποτέλεσμα της ζαλης... στονκατω κάτω της γραφής έχεις ανθρώπους γύρω σου μαζί με σένα... έχεις κι ανθρώπους στο τηλέφωνο Ν ανησυχούν και να σε παίρνουν κάθε μία ώρα... έχεις κι άλλους ανθρώπους που ζητάνε να μάθουν περισσότερα από το ταξίδι και να τους δείξεις στιγμιότυπα από τη... φουρτούνα...

Το Netflix  και το βιβλίο δεν μπορούν να καλύψουν αυτό που περνάς...

Η Μαρία και ο Στάθης ξύπνησαν... Ο Γιώργος και ο Γιάννης ζαλισμενοι ακόμα σταμάτησαν τις κουβέντες... Ο Ρίκο με κοιτάζει σα να μου λέει γιατί τον έχω παρατήσει και δεν τον χαϊδεύω...

Ο αέρας φυσά λίγο πιο ... λίγο με λιγότερη ένταση. . Ίσως σε λίγο ξαναρχίσει... ίσως σε λίγο να μην μπορώ να γράψω άνετα... Καλό μου ταξίδι... και σε οποίους άλλους είναι μαζί μου...